Finally Nicaragua

Ny bussdag og klar for å innta landet me ska bu i dei neste 3-4 månadane. Men på første buss mot grenso, fann eg som vanleg fram lonely planet for å lesa meg opp på neste destinasjon. Ruta me hadde planlagt viste seg å vera svært vanskelig å gjennomføra, der ferjo øve grenso berre går to gongar i veka, veien vidare den verste i heile nicaragua som ikkje var mogleg å kjøra om det regna, båt ut til øya me skulle som berre gjekk ein gong i veka og advarslar om at destinasjonen vår var svært farleg og stasjon for narkosmugling frå colombia… Ja, hmm… Ka gjer me no?... ”Mmmarita, trur egentli me sitte på buss i feil retning…” Og litt motvillige te å ta samme buss 1 og ein halv time tilbake igjen for så å finna veien mellom forskjellige felllandsbyar, tok me oss heller ned til San Jose (hovudstaden) i to og ein halv time for å så finna ein direktebuss te grenso. Og flaks som me har vert veldig heldige med på denna turen, så gjekk bussen vidare 5 min ette ankomst frå ein an terminal som tifeldigvis låg rett øve vegen. Den eine av dei to daglege avgongane til denna grenso. For her har dei kje ein hovudterminal nei, men 4… Ein for kvar del av landet, sør, aust, nord, sør… Og selfølgelig masse små for egne spesielle plassar.

Etter 5-6 timar når solo va gått ned nådde me grenso. Ette å ha hørt fleire skrekkhistoriar om ka som kan skje når me ferdast rondt i mørket, to kvite turistar med sekkar på ryggen og hålete spansk, va me ikkje heilt høge i hatten der me gjekk ein kilometer etter me hadde stempla oss ut av Costa Rica og før me fekk stempla oss inn i Nicaragua. Marita med pepperspray i håndo og eg med voldsalarmen klar, små sprong me øve grenso i mørket me stort håp om å komma fram i live. Litt bekymra øve at ingen hadde peiling på kor me va siden reiseruto blei forandra ein god del på veien. Og bedre blei da ikkje når me måtte ta ein litt luguber taxi vidare for å komma oss te sivilisasjonen 4 mil inn i landet på ein mørk øde veg. Jaja, gjekk no bra denna gongen og. Og klare for å utforska Nicaragua:)

La fortuna, Arenal, Rio Celeste - Costa Rica

Oppøve fjello på svingete veia opp og ned, kom me te ein fantastisk plass. Hadde me hatt meir tid og pengar kunne me godt blitt der ei stond, for der va da masse kjekke ting å finna på.


Indianarane

Regn instrument, veldi stilig lyd


Sånn lage dei masker osv. Med machete på ein superlett tresort.

Men me trur me valgte ut da besta. Dagstur te Rio Celeste som e den finaste elvo eg noken gong har sett. Fin skogstur oppøve jungelen mot ein vulkan. Der møttes to elvar, ei frå vulkanen og ei vanleg. Sammen danna dei denna knall lyseblå fargen på elvo. Noken plassa va mineralo so konsentrert at da va farlig å bada, andre plassar kunne me dyppa oss i kokvarme kilder der huden blei heilt raud av varmen. Og da lokta kokt egg rondt oss… Knall fin plass!

Her ete me palmetrerot. Lerte eit par triks te koss me sku øveleva i jungelen:)

Va kje so kjekt å laga mat når kjøkkenet ser sånn ut...

marita e kje heilt fornøgd me å måtta skrubba alt før me kunne bruka da, vertfall ikkje med ei ussel ekkel lito vaskefilla me eit ekkelt oppvaskmiddelsmør.

På ettermiddagen gjekk me til eit slags badeland av varme kilder frå den aktive vulkanen Arenal. Her hadde dei 25 basseng med forskjellige temperaturar frå 32 te 67 grade celsius, 4 kalde basseng, ein gigant jacuzzi, 3 fossar, bassengbarar og restaurant. Fantastisk herlig plass å slappa av ette ein dag i fjellet.

Orotina - Costa Rica

Så gjekk turen vidare mot Orotina der ei so hette Ida bur som utvekslingsstudent. Og som alltid e me ikkje godt førebudde så me møte som vanlig berre opp på buss stasjonen litt før bussen går. Noko som viste seg å ikkje vera so lurt sjøl om da har funka på alle dei andre hondra bussterminalane me har vert på. Her e kje bussane fulle før døro ikkje går igjen meir. Og detta e snakk om ein stor kystbuss akti buss, der me selfølgelig måtte stå som sild i tønno. I TO TIMA. Hørres kanskje ikkje så lenge ut, men to tima (med tom mage) uten å kunna eta, drikka og lea på seg ein centimeter uten å komma borti sidemannen. Vel ikkje akkurat ein komfortabel tur ette min meining. Gleden va stor når me kom fram te Orotina og møtte ei kosli norsk jenta som Marita kjenne.

Manuel antonio - Costa Rica

I Manuel Antonio va da eit gammalt fly som va blitt te bar og restaurant

Ikkje alle plassa me budde hadde dei kjøkken te disposisjon, så då måtte me ut å eta:p

I Costa Rica kryr da av nasjonalparkar og me fant ut at me måtte no innom ein av dei mens me e her. Eg, med håp om å få eit bilde av den knall blå sommarfuglen so e på alle postkort, magnetar og håndkler her i Costa Rica og Marita med håp om å sjå den raudauga frosken som Costa rica e så kjendt for. Men til tross for at eg berre fekk noken små glimt av sommarfuglen min og Marita lerte at frosken hennas berre va ute om natto, so hadde me ein koslig dag på tur i jungelen. I 4 tima traska me rundt i håp om å sjå favorittane våre, men måtte nøya oss med fine strender, vaskebjørnar som sprong øve stien, apekatt flokk som lekte i trerno øve oss og stjal mat frå strandgjester, iguanar, firfisler, sommarfuglar, fuglar og andre kryp som me ikkje vett ka e. Ikkje so verst alikavel. Men at ticosane (namnet på folk frå Costa Rica) gadda å bera stooore kjølebaga fleire kilometer inn i jungelen, va for oss ganske uforståelig og morsomt.

Costa Rica – Puerto Viejo

Etter ein kjempefin tur i Panama, va da tid for å komma seg vidare nord og innta Costa Rica. Me tok buss te grenso og gjekk øve ei elv som skille dei to lando. Vel framme i Puerto Viejo som ligg på den karibiske kysten av Costa Rica, fann me fram te eit stort backpacker hostell der me kunne bu i hengekøye ute. Utrulig stilig og billig plass å bu, med masse kjekke folk som e på reisefot. Veldig kjekt å høyra på masse forskjellige reisehistoriar og kor folk ska og kor folk har vore. Masse goe tips og mongen plassa me vil sjå. Men siden da ikkje e lenge igjen te skulestart kan me ikkje sjå alt me vil.

Me blei kjendt me eit par jente fra Nederland og Tyskland som me leigde sykla sammen med og for på dagstur te ein an liten kystby. Sykla på ein hompete liten vei mellom jungelaktig skog og apekattar so skreik og hoppa i treno rondt oss. Leigde snorkleutstyr og svømte rundt øve korallrev og karibiske fiska. Va innom ein kakaofarm og lerte at kakao faktisk kjeme frå ei frukt… Og fekk smaka heimalaga banan og sjokolade pannekaka der alt va bakt inni røro og ikkje som pålegg. Fin liten laidback strandlandsby med sjarm. Men merke at prisane i Costa Rica e høgare enn i Panama, sjøl om me har hatt vår billigaste natt te no i hengekøy te 5 dollar. No gjelle da berre å finna ut kor me ska vidare…
Pura Vida!

Her sov me to nette

Sykkeltur på noken kule sykla uten gir. Umulig å ikkje få dillo på brelett songen:p

Lea frå Tyskland

Skamgo pannekaka