Manuel antonio - Costa Rica

I Manuel Antonio va da eit gammalt fly som va blitt te bar og restaurant

Ikkje alle plassa me budde hadde dei kjøkken te disposisjon, så då måtte me ut å eta:p

I Costa Rica kryr da av nasjonalparkar og me fant ut at me måtte no innom ein av dei mens me e her. Eg, med håp om å få eit bilde av den knall blå sommarfuglen so e på alle postkort, magnetar og håndkler her i Costa Rica og Marita med håp om å sjå den raudauga frosken som Costa rica e så kjendt for. Men til tross for at eg berre fekk noken små glimt av sommarfuglen min og Marita lerte at frosken hennas berre va ute om natto, so hadde me ein koslig dag på tur i jungelen. I 4 tima traska me rundt i håp om å sjå favorittane våre, men måtte nøya oss med fine strender, vaskebjørnar som sprong øve stien, apekatt flokk som lekte i trerno øve oss og stjal mat frå strandgjester, iguanar, firfisler, sommarfuglar, fuglar og andre kryp som me ikkje vett ka e. Ikkje so verst alikavel. Men at ticosane (namnet på folk frå Costa Rica) gadda å bera stooore kjølebaga fleire kilometer inn i jungelen, va for oss ganske uforståelig og morsomt.